Το έργο συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση, ΕΣΠΑ 2014-2020».
Το 1844 περίπου το οίκημα πέρασε στην ιδιοκτησία του γιου του σχολάρχη Αργύριου Παπαρίζου, Δημητρίου Αργυριάδη, ενός από τους σημαντικότερους λόγιους και εκπαιδευτικούς του 19ου αιώνα. Ο Δημήτριος Αργυριάδης πραγματοποίησε εργασίες ανακατασκευής στο αρχοντικό το 1844 και το 1846. Η αρχική κάτοψη του αρχοντικού, που κατά πάρα πιθανότητα έφερε τα βασικά μορφολογικά χαρακτηριστικά των αρχοντικών της Σιάτιστας, άλλαξε πιθανόν από τον ίδιο τον Δημήτριο Αργυριάδη για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της οικογένειάς του. Στο δυτικό τμήμα του οικήματος διατηρήθηκε μόνο το ισόγειο, ενώ στα νότια διατηρήθηκε και ο όροφος. Μέχρι πότε έζησε ο Δημήτριος Αργυριάδης στο συγκεκριμένο αρχοντικό και κάτω από ποιες συνθήκες πέρασε στα χέρια της οικογένειας Μαλιόγκα είναι στοιχεία που δεν μπορούν να τεκμηριωθούν με ακρίβεια.
Το 1965 το αρχοντικό ανακηρύχθηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΦΕΚ 618/Β/17-9-1965) και το 1979 απαλλοτριώθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού. Τα επόμενα χρόνια πραγματοποιήθηκαν εργασίες αναστήλωσης και αποκατάστασης κυρίως στο πλαίσιο του συγχρηματοδοτούμενου από την Ε.Ε. έργου «ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΥ ΜΑΛΙΟΓΚΑ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ» (Γ΄ ΚΠΣ) και συντηρήθηκε το σύνολο του τοιχογραφικού του διακόσμου.
Η είσοδος του αρχοντικού βρίσκεται σε μικρό παράπλευρο δρόμο και όχι από την πλευρά της κεντρικής πλατείας της Χώρας. Μια δίφυλλη ξύλινη πόρτα που ασφάλιζε με αμπάρα και προστατευόταν από δίρριχτη στέγη οδηγούσε σε μια πλακοστρωμένη αυλή μικρών διαστάσεων. Εκεί πιθανόν να βρίσκονταν και οι βοηθητικοί χώροι του αρχοντικού για τις καθημερινές εργασίες. Σήμερα σώζεται μόνο το πηγάδι του. Ένας χαμηλός τοίχος οριοθετεί τη μικρή αυλή του αρχοντικού όπου αργότερα χτίστηκε ακόμα μια κατοικία. Η πρόσβαση σήμερα γίνεται και μέσω της αυλής του αρχοντικού Χατζηγιαννίδη-Νεραντζόπουλου.
Το ισόγειο διαθέτει ένα κεντρικό χώρο και γύρω του διαμορφώνονται πέντε δωμάτια. Ξεχωρίζει ο «καλός οντάς» στα δεξιά της εισόδου με το μιντέρι του για να ξεκουράζεται η οικογένεια και οι επισκέπτες της θαυμάζοντας τις εντυπωσιακές τοιχογραφίες του. Αριστερά της κεντρικής εισόδου ένας δεύτερος οντάς ενώνεται με ένα ακόμα δωμάτιο που χρησίμευε ως κουζίνα-τραπεζαρία. Μια ξύλινη σκάλα οδηγεί στον όροφο του αρχοντικού που αποτελείται από μια σάλα και ένα δωμάτιο με τζάκι. Το σπίτι διαθέτει και κατώι, στο οποίο μπορούσε να κατέβει κανείς είτε από το δάπεδο του ισογείου, είτε μέσω μιας μικρής πόρτας από την αυλή.
Πολύχρωμες τοιχογραφίες διακοσμούν τους τοίχους του αρχοντικού εσωτερικά και εξωτερικά, καθώς και την ξύλινη επένδυσή του. Γεωμετρικά σχέδια, φυτικός και ανθικός διάκοσμος, τοπία με ζώα, πουλιά και κυνηγούς, ευρωπαίοι στρατιώτες και απεικονίσεις πόλεων είναι μερικά μόνο από τα απεικονιζόμενα θέματα των τοιχογραφιών. Στο ισόγειο του αρχοντικού ξεχωρίζουν οι προσωπογραφίες του τσάρου της Ρωσίας Νικολάου Α’, του αγωνιστή Ρήγα Βελεστινλή και του Όθωνα, πρώτου βασιλιά του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.
Εντυπωσιακή είναι επίσης και η παράσταση της Φρανκφούρτης στον «καλό οντά» του ισογείου. Ο λαϊκός καλλιτέχνης «αντέγραψε» το εικονογραφικό θέμα από συγκεκριμένη χαλκογραφία του Johann Balthassar Probst, που έφεραν πιθανότατα Σιατιστινοί επιστρέφοντας από τα μακρινά ταξίδια τους στην Κεντρική Ευρώπη.
Το έργο συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση, ΕΣΠΑ 2014-2020».
